Święty Kazimierz, królewicz

dzień w kalendarzu 4 marca

słow.: kazi kazić, niszczyć; mir pokój, przymierze (Każemir „nakazuje pokój”)

Św. Kazimierz, królewicz. Drugi z kolei syn Kazimierza Jagiellończyka, urodził się 3 października 1458 roku w Krakowie na Wawelu. „Był młodzieńcem szlachetnym, rzadkich zdolności i godnego pamięci rozumu” pisał jego nauczyciel, ks. Jan Długosz. W 1471 roku wyrusza na Węgry, gdzie obiecano mu koronę. Wyprawa kończy się fiaskiem. Po powrocie do kraju królewicz bierze czynny udział w życiu politycznym. Podczas dwuletniego pobytu ojca na Litwie jako namiestnik rządzi w Koronie. Obowiązki państwowe umiał pogodzić z bogatym życiem duchowym. Wezwany przez ojca do Wilna, umiera w drodze w Grodnie. „Opowiedziawszy dzień śmierci swej tym, którzy mu w niemocy służyli […] ducha Bogu poleciwszy, wypuścił 4 dnia marca R. R 1484, lat mając 26” napisał ks. Piotr Skarga. Pochowano go w katedrze wileńskiej, która od tej pory stała się miejscem pielgrzymek. Jest jednym z najbardziej popularnych świętych polskich. Patron Polski, Litwy.

IKONOGRAFIA: Atrybutem Świętego jest mitra książęca. Przedstawiany także ze zwojem w dłoni, na którym są słowa łacińskiego hymnu: „Omni die dic Mariae” ku czci Matki Bożej, do której św. Kazimierz miał wielkie nabożeństwo.